ღამით რეალობა იბრიცება და ცნობიერება ახალ განზომილებაში გადადის. გახედნილ აზრებს ცოფი ერევათ. ფანტომები დაძრწიან და სერავენ ქუჩებს, როგორც მსხვერპლზე დაგეშილი მწევრები ტორფის ჭაობში. აქა-იქ გზარავს ამოცნობა მზერისა, რომელმაც გაცდუნა... ღამე რუხია და მოცისფრო. კონტურები - სიბნელეზე ოდნავ მუქი - ნელა გასდევენ ცის ზოლს და იკარგებიან იქ, საცა ერთიანდება რუხი და მოცისფრო. ღამე სიზმრების დროა. რა მნიშვნელობა აქვს - გვძინავს, თუ არა
მეცნიერებმა დაადგინეს რომ ადამიანი სიტყვა "მე"ს ყველაზე მეტჯერ ხმარობს , ზუსტი ციფრები და მონაცემები არ ვიცი და რა საჭიროა, მტავარია რომ ადამიანი სამყაროს აღქმას შინაგანი "მე" დან იწყებს გამოხატავს მის ბუნებას განცდებს ბუნებრივ მოთოვნილებებს, შემდეგ იბრძვის თავისი "მეს" დასამტკიცებლად ვის უმტკიცებს და რატომ ხშირად თიოთნაც არ იცის, ,თთავარია რომ მისი შინაგანი "მე"ბენდიერია და ამის შესაბამისად იგი აჰრმონიაში ცხორვობს, ამიტომ ნუ დავადანაშაულებთ ადამიანს ის თუ ტხორბას "მე"თი იწყებს ეს მისი ბუნებრივი მდგომარეობაა და სხვანაირად არ ძალუძს:))
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDelete